امروز نشسته بودم با دوستم داشتیم صحبت می کردیم کم کم حرفامون جدی شد حرفایی بود که از ته دلمون بود. حرفایی از رفیقایی که اسم تنها ادعایی بود ازشون که ثابت مونده... الان که فکر میکنم میبینم چقدر مسئولیم در قبال آدمایی که دورمونن. فقط با کتک زدن نیست که آدما درد میکشن... خیلی اوقات با کاراهامون دل دوستامون رو به درد میاریم کارایی میکنیم که اعتماد کردن دیگه گزینه جالبی نخواهد بود براشون.من مخاطبم خودمم دیگه به کسی کاری ندارم و نه از کسی گلایه میکنم. هدی حرمت اون دوست ای که بود اون خنده ها وخل بازی ها و اون شب بیدار موندنا که تا رفیقت حالش خوب نشه نذاری بخوابه... واسه خاطر همین چیزا که کم هم نیست حواست به دوستات باشه! نشه دلشون رو بشکنم نشه فراموش کنم نشه بدشون رو بخوام و نشه اینقدر پست شم که کاری برای غیر خوشحالیشون از قصد انجام بدم یکم فقط مهربون تر باشیم بعضی ها تحمل ندارن ... بی حس میشن هیس میشن و ما مسئولیم در مقابلش..